Նույնիսկ ընդդիմադիր քաղաքապետ ունենալու իդեա ֆիքսն է դառնում արհեստական

Գյումրիի ընտրություններն իրենց արդյունքով, որպես քաղաքական կիրառելի գործոն, այլևս անէական են և ավարտված: Դրանք որևէ կերպ և որևէ ձևով այլևս քաղաքական շարունակականություն չունեն (մինչդեռ կարող էին ունենալ), ինչը կարող էր կիրառելի լինել մեկ մակարդակ բարձր հակաիշխանական կոնսոլիդացիոն գործողության կամ ալիքի համար: Մնացել է բացառապես ֆիքսված ձայների քանակը, իշխանության՝ կուզեք պարտությունը, կուզեք՝ 50+ ձայն չհավաքելու հանգամանքը, ապաքաղաքական կոնֆլիկտը 2րդ և 3-րդ տեղերը զբաղեցնողների միջև, և վերջ: Որևէ այլ կոմպոնենտ այլևս գոյություն չունի, բացի արձանագրումներից, որոնք տրված են, և չկա այլևս նույնիսկ քաղաքական կոմպոնենտ, որը կիրառելի կլինի ի դեմս հակաիշխանական ալիքի: Կա արդյունքի արձանագրում, տանելի վնաս իշխանությանը, և վերջ: Ուստի այս կոնտեքստում և ամենից հետո, թե ով կլինի Գյումրիի քաղաքապետարանում նստած, որպես քաղաքապետ՝ բացարձակ անէական է: Որքան տուժեց և վնասվեց իշխանությունը, այդքան էլ , եթե ոչ ավելին, կուզեք՝ հավաքական, կուզեք՝ միասնական, կուզեք՝ տարանջատված, կուզեք՝ մրցակցող ընդդիմությունը:

Կրկնեմ՝ եթե բացի արձանագրումներից այլ քաղաքական կիրառելիություն չկա, փակեք թեման, քանի որ նույնիսկ ընդդիմադիր քաղաքապետ ունենալու իդեա ֆիքսն է դառնում արհեստական և շինծու այս քաղաքական կոնտեքստում:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ